Pstrąg potokowy (Salmo trutta m. fario) - jest mieszkańcem chłodnych i zasobnych w tlen potoków i rzek. Jego silne, walcowate ciało jest przystosowane do pokonywania szybkiego prądu wody. Jego ubarwienie jest bardzo zmienne - od zielonego przez brunatne do niebieskawego, często także można spotkać osobniki czysto złote lub fioletowe aż do czarnych. Grzbiet, boki ciała i głowa za oczami są pokryte wielkimi czarnymi i czerwonymi plamami o różnobarwnych obwódkach. Pstrąg ten ma silne płetwy, ogonowa jest duża i lekko tylko wycięta, u starszych osobników kończy się równo lub jest nieco zaokrąglona. Hak na dolnej szczęce u samic słabo się zaznacza. Tarło przypada na koniec jesieni lub zimę, najczęściej odbywa się w listopadzie lub w grudniu na czystym, nie zamulonym, piaszczystym lub żwirowatym dnie. Ryby ciągną z niżej położonych stanowisk do znajdujących się wyżej mniejszych dopływów. Samica zagrzebuje zapłodnioną ikrę w dnie, chroniąc ją w ten sposób przed uszkodzeniem i przed naturalnymi wrogami. Jedna samica składa zwykle około 3 tyś. ziarn ikry, bardzo dużych, zabarwionych pomarańczowo. Rozwój embrionalny trwa od 2,5 do 4 miesięcy. Pokarm pstrągów jest bardzo urozmaicony. Młode zjadają larwy wodnych owadów oraz owady, które spadły na powierzchnię wody. Ryby dorosłe pożerają drobne zwierzęta wodne, małe rybki. w razie niedoboru pożywienia mogą stać się kanibalami. Pstrąg żyje przeciętnie 3 - 5 lat, maksymalnie 12 lat. Tempo wzrostu zależy od warunków środowiska. Przeciętna masa pstrąga potokowego wynosi około 0,5 kg, trafiają się jednak okazy o masie l kg, a sporadycznie nawet 5 - 7 kg. Ryba ta żyje w Europie od wybrzeża murmańskiego i Islandii aż po Morze Śródziemne, na Bałkanach, a także w Azji Mniejszej, w północnej Afryce, w Iranie. Jest ceniony przede wszystkim jako bojowa sportowa ryba. Łowi się go zarówno na błystkę lub martwą rybkę metodą spinningową, jak i na sztuczną muchę metodą muchową.
|