Kiełb (Gobio gobio) - jest to ryba, którą interesują się wędkarze tylko i wyłącznie jako żywą przynętą. Niesłusznie. Bo choć kiełb jest mały, to jednak ma niezwykle smaczne mięso. We Francji na przykład kiełbie opiekane w cieście to wykwintne i cenione przez smakoszy danie. Ryba ta świetnie nadaje się także na uchę. Ale wszystko to nie zmienia oczywiście faktu, że kiełb to doskonały żywiec. Jest energiczny, ruchliwy, znakomicie prowokuje drapieżniki do ataku. Na kiełbia doskonale bierze sandacz, okoń, a także szczupak. Dorasta przeciętnie do 15 cm długości. Charakteryzuje się wrzecionowatym kształtem ciała, szarozielonym grzbietem i srebrzystymi bokami. Ciało kiełbia pokryte jest okrągłymi, ciemnymi plamami. w kącikach warg ma kiełb po jednym krótkim wąsiku z każdej strony. Kiełb jest rybą pospolitą, masowo występującą w wodach wolno płynących i stojących. Najczęściej trzyma się miejsc o dnie piaszczystym lub pokrytym drobnymi kamieniami. Żyje w stadach. Jest rybą stale głodną, rzucającą się na każdy żywy pokarm. Najlepiej bierze na larwy chruścika, czerwone robaczki, jętki, małe koniki polne. Ale potrafi także poradzić sobie z rosówką. Często bywa, że wędkarz polujący rosówką na "coś większego" wyciąga z wody dziesięciocentymetrowe kiełbie. Stadko tych żarłocznych rybek potrafi w błyskawicznym tempie rozprawić się z każdą przynętą. Jeśli podczas połowów gruntówką natrafimy na kiełbie, to podobnie jak w przypadku jazgarzy, jedynym wyjściem jest zmiana miejsca połowu. Szkoda czasu i przynęty. Kiełb bierze zdecydowanie, o czym świadczy zatapiany spławik. Łowimy tę rybkę lekką wędką, w rzekach - na przepływankę, w wodach stojących - metodą spławikową.
|